Het tussenjaar van Klaar

Krekels, jankbuien en heel veel wijn

Nou, daar zitten we dan, momenteel met prachtig uitzicht op een schijtende duif zittend op een stroomkabel terwijl de krekels zich zo opgewaardeerd voelen dat ze elke seconde steeds harder lijken te tjirpen. Tjirpen? Is dat hoe het heet wat krekels doen? Voor mij klinkt het meer als een mijn-moeder-gaf-mij-te-weinig-aandacht-dus-nu-moet-ik-het-uit-jou-wringen, maar dat was misschien een te lang woord om uit te spreken, dus we houden het bij tjirpen.

Gisteren werd ik om half 6 wakker gemaakt na iets wat we niet eens slaap kunnen noemen, omdat de buren de muziek zo hard hadden gezet dat ze per uur dover werden en de muziek nóg harder moesten zetten. Om 7 uur zijn papa en ik vervolgens vertrokken, nadat we uitgebreid afscheid hadden genomen, ik vervolgens nadat we de straat waren uitgereden weer teug ben gerend om mijn mobiel te pakken die ik was vergeten, en vervolgens weer uitgebreid afscheid hebben genomen. Na een hele dag in de auto, een paar huilbuien omdat ik moest huilen, en vervolgens pa moest huilen omdat ik huilde, en ik dan weer moest huilen omdat papa huilde, en zo verder, kwamen we om 5 uur aan in Villeneuve-lès-Avignon. We waren er allebei best stil van, omdat we nu wisten dat het echt zo ver was. Het gesprek was sowieso al stilgevallen vanaf het moment dat Lyon op de borden op de snelweg verscheen, omdat we wisten dat Lyon dicht bij Orange ligt, en Orange ligt dichtbij Avignon, en Avignon ligt dichtbij Villeneuve-lès-Avignon, en dat was onze eindbestemming. Na een keer verkeerd te zijn gereden en een paar keer de verkeerde straat te hebben genomen, opende de poort zich dan toch eindelijk tot mijn verblijf de komende drie maanden. We werden hartelijk ontvangen, al was iedereen in het gezelschap een beetje nerveus. We kregen een heuse housetour, en papa heeft uitgebreid het huis en mijn slaapkamer gecheckt. Nadat het huis en de familie was goedgekeurd zijn papa en ik naar zijn hotel in de buurt gegaan om daar het thuisfront op de hoogte te stellen en om te zeggen dat we goed waren aangekomen. Om 7 uur zijn we vervolgens weer teruggegaan naar het huis van Catrier, omdat daar een maaltijd voor ons klaarstond. Die hebben we vervolgens om zijn Frans opgegeten, want we waren om half 10 klaar. Vervolgens ben ik naar bed gegaan, maar ik kon de slaap niet vatten, ook al was ik nog zo moe.

De volgende dag, dus vandaag, ben ik om kwart over 7 opgestaan, omdat pa om 8 uur kwam voor een kopje koffie, en om het moment van definitief afscheid zoveel uit te stellen als mogelijk was. Toch gaat een kopje espresso gauw achterover, en na lang eromheen te hebben gedraaid was het moment toch eindelijk daar. Dus, drie keer raden, janken maar!

Maar, nadat dat ook weer achter de rug was, volgde het ontbijt. En ik werd dus gek aankeken toen ik mijn yoghurt met muesli en fruit allemaal door elkaar mixte?! Maar hoe moet je het dan eten? Allemaal apart?

Na weer een huilbui (tel je mee?), want moe, en alleen, en ineens komt alle spanning eruit, was het tijd om naar de oom van Christelle te gaan om te lunchen. En man, man, man wat was dat een ervaring. Ten eerste is de familie Augustin een typisch Franse familie. Luidruchtig, gezellig, en een beetje gek. Ten tweede was de lunch ook een typisch Franse maaltijd. Dat wil zeggen: we beginnen om 12 uur, en eindigen om half 5. We begonnen met een glas champagne en aperitiefjes. Vervolgens gingen we aan tafel en kregen we een voorgerecht, en een hoofdgerecht, en sorbetijs, en kaas, en vervolgens nog een uitgebreid dessert. En ondertussen blijven de Franse maar drinken, dus aan het eind waren er een stel echt goed dronken. Hoe kan je het zo ook kwalijk nemen, met 35 graden.

Vervolgens ben ik samen met Christelle, mijn gastmoeder, naar huis gegaan om even uit te rusten. En nu zitten we hier. De duif heeft inmiddels zijn behoefte gedaan en is weggevlogen, de krekels gaan nog luidkeels door, papa is inmiddels ook weer thuis aangekomen, en ik ben voorlopig uitgepraat. À la prochaine!

P.S. Ik weet niet wat ik tijdens de lunch allemaal naar binnen heb geschoven, maar het was wel lekker. Het is me op een gegeven moment vast verteld, maar dronken Fransen met een zuidelijk accent proberen te verstaan, is al een sport op zich, laat staan het onthouden van wat ze nou precies zeggen.

Reacties

Reacties

Hanneke

Lieve Klara, wat schrijf je toch heerlijk. Een feest van herkenning. Ga lekker genieten om kom met veel nieuwe mooie ervaringen terug😘

Rose

Top klaar
Ik wil meer !!!!!!?

Marielle

Wat kun je de start van je tussen jaar toch mooi verwoorden klaartje, ga mooie dingen beleven in de zon en in de sneeuw 🙏🎉

Deliamber

O echt superleuk dat je een blog voor je tussenjaar gaat bijhouden! Kan ik je lekker stalken hehehe, nee grapje. Hoop van harte dat je een goeie tijd zult hebben en leuke ervaringen zult opdoen! (En miss een leuke boy scoren natuurlijk, erg belangrijk😉)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active