Check, check, dubbel check
Dus dus dus, een kat is geen mus mus mus.
Vandaag had ik mijn eerste werkdag. En die was niet zoals ik had verwacht. Laten we daar eerlijk over zijn. Ik werd om half 8 wakker, omdat we om kwart voor 9 al weg gingen. Lou-Ann gaat namelijk elke woensdag- en vrijdagochtend naar L'Atelier Des P'tites Cannailles (Het atelier voor kleine boefjes), en het was de bedoeling dat ik mee ging. Maar dit atelier is vergelijkbaar met een kinderopvang. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd, zodat ouders hun kinderen even alleen kunnen laten. Ik zat daar dus het merendeel van de tijd te kijken naar Lou-Ann die allerlei spelletjes deed. In feite zat ik daar dus te kijken, samen met 3 andere volwassenen, of Lou-Ann niet dood neer viel. Die taak heb ik op zich succesvol afgerond. Lou-Ann leeft op het moment van schrijven nog. Gelukkig.
Vervolgens werden we weer opgehaald, hebben we geluncht, en hoefde Lou-Ann van haar ouders geen siësta te doen. Super tof, maar toen zat ik dus met een krengetje opgescheept omdat ze moe was. Zij wilde dus graag met mij spelen, maar ik zei dat ze eerst haar kamer moest opruimen, omdat die vol met kralen lag waarmee ze had gespeeld. Maar ze hield vol dat ze echt niet hoefde op te ruimen. Terwijl haar ouders mij hadden verteld dat ik haar moest helpen om haar kamer opgeruimd te houden, dat ik streng moest zijn als dat nodig was, en terwijl haar ouders haar hadden verteld dat ze naar mij moest luisteren. Desondanks ging ze steeds naar haar moeder om te vragen dat wat ik had gezegd dat ze moest doen, ze ook echt moest doen. Uiteindelijk misdroeg ze zich zo dat ze niet alleen van mij op haar flikker had gekregen, maar ook van haar moeder, en daarna van haar vader. Hierna ging ze zwemmen bij een vriendinnetje, en het was weer de bedoeling dat ik mee ging. Dus wéér zat ik daar terwijl een andere volwassene ook wéér meekeek of ze niet doodging. En zoals al gezegd, ook dit ging goed. Ze leeft nog.
Morgen is het plan dat we naar het strand gaan met Chris en haar moeder. Weer een paar set ogen die samen hetzelfde doen. Ik krijg voorlopig dus betaald voor niets, of in ieder geval vrij weinig, te doen. Daar heb ik op zich geen probleem mee, maar ongemakkelijk is het wel.
Maar laten we afsluiten met een positieve noot. Gisteren ben ik namelijk alleen naar de apotheek gelopen op mijn aftersun te halen, maar die hadden ze niet. Dus heb ik in het Frans een gesprek met de apotheker gevoerd om te kijken welke aftersun dan bij mij paste. En het resultaat mag er wezen. Ik heb nu niet alleen een aftersun die hetzelfde doet, maar die ook nog goedkoper is. Én ik ben in mijn eentje op pad gegaan. Het stelt misschien niet veel voor, maar ik ben er trots op. Daarbij heb ik ook nog geleerd van mijn fouten. We aten vorige avond namelijk om half 9. Iets waar mijn Nederlandse reet natuurlijk helemaal niet aan is gewend. Dus ik had super veel honger, maar was tegelijkertijd ook super moe. Ik zat uiteindelijk dus gapend en gauw mijn eten naar binnen te werken, en ben daarna snel naar boven gegaan om te gaan slapen, want zoals gezegd moest ik vandaag vroeg op. Vandaag heb ik het dus anders aangepakt, en ben ik om 6 uur snel naar mijn kamer gegaan om uit te rusten, en heb ik daarvoor wat gegeten. Zodat ik straks dus uitgerust en niet uitgestorven aan tafel zit. Ik heb nog steeds geen idee hoe Fransen hun dagritme volhouden, en af en toe als ik heel moe ben wordt ik ineens heel verdrietig, maar ik zit hier ook pas een paar dagen, dus ik moet mezelf wat tijd gunnen. Niet?
Dat was m volgens mij weer. Tot de volgende!
Reacties
Reacties
Wel fijn met al die volwassenen om je heen dat je lekker Frans kunt beppen?
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}